Pieczona papryka na brak słońca

Nie ma co kryć, tęsknię za słońcem ( niekoniecznie polskim…), niezwykłymi zapachami i nowymi smakami przywiezionymi z podróży. Za oknem marnie, spacery z synkiem trzeba było skrócić. Tęsknie wyczekujemy lata by na działce u rodziców wylegiwać się w cieniu jabłoni. Pociesza mnie myśl, że już niedługo wzniesiemy się po raz pierwszy z małym W. ponad chmurami i uciekniemy na chwilkę. Paszport małego obywatela już prawie gotowy ; )

Póki co niech osłodą będą smaki z podróży przygotowywane w warszawskim mieszkanku. Zapachy rozpływają się miękko po kątach i wprawiają w dobry nastrój. Dziś niech to będzie przyjemny zapach pieczonej papryki. Jestem uzależniona od jej słodkiego smaku. Dzięki niej wracam myślami do Melnika, na placyk obok poczty, gdzie w knajpce, zupełnie niepozornej podali nam tę paprykową rozkosz. Zapraszam zatem do Bułgarii, gdzie jak twierdzą jej mieszkańcy, rośnie najlepsza papryka.

·      Kilka papryk ( czerwonych lub zielonych, najlepiej podłużnych słodkich ale mogą być te pękate, najbardziej popularne)

·         Czosnek ( ilość wedle uznania, np. na 5 papryk 2 ząbki )

·         Czerwony ocet winny dobrej jakości

·         Oliwa extra virgin

·         Sól, świeżo mielony pieprz

·         Natka pietruszki

·     Piekarnik ustawiamy na 200 stopni. Papryki myjemy, przekrawamy na pół i wyjmujemy gniazda nasienne. Układamy na blasze wyłożonej papierem do pieczenia, skórką do góry. Pieczemy tak długo aż skórka nieco się spiecze, ok. 20-25 min.

Gorące papryki wyjmujemy i wkładamy do foliowego woreczka. Pozostawiamy do ostygnięcia. Czosnek obieramy, kroimy w plasterki. Gdy papryka ostygnie w woreczku, obieramy ją już bez większych problemów. Układamy w misce, dodajemy pokrojony w plasterki czosnek, zalewamy oliwą i dodajemy 1-2 łyżeczki octu, sól, pieprz. Wszystko mieszamy. Przed podaniem posypujemy natką pietruszki. Można przechowywać przez jakiś czas w lodówce lub w słoiczkach. Smacznego!