Sakura

Porzuciłam skuloną z zimna Polskę, zaśnieżone lotnisko w Moskwie, ludzi pochmurnych i zmęczonych przedłużającą się zimą. Gdy samolot przygotowywał się do lądowania ciekawie zaglądałam przez małe okienko w samolocie. Czy tu wiosna już jest? Czy są kwitnące wiśnie w Kraju Kwitnącej Wiśni? Były, już z daleka było widać białe drzewka owocowe. Jak słodkie waty na patyku wetknięte miedzy inne drzewa.

3 tygodnie w Japonii. Za mało by poznać ten kraj dogłębnie, by zrozumieć mentalność jego mieszkańców. Odkryć co ich tak naprawdę cieszy a co martwi.

Wiadomo, że są pracowici i kulturalni. Zabiegani, pędzą do metra, dopychani przez panów w białych rękawiczkach. Zamknięci w sobie, zdają się nie widzieć turysty z Europy. Z grzeczności. Nie zaczepiają, nie wpatrują się ciekawie, są dyskretni i skupieni. W kolejkach miejskich czytają, dziubią coś w telefonach lub drzemią wykorzystując każdą wolną chwilę.

I już by się wydawało, że może to ich pracowite życie pozbawione jest radości. Ale ta radość życia jest. Drzemie w środku i jak pączek kwiatu wiśni eksploduje. Ta radość nazywa się Sakura.

Gdy sakura oblewa białym kwiatem pozimowe drzewka, Japończycy każdą wolną chwilę spędzają w parkach. Wychodzą na lunch, piknikują z przyjaciółmi, spacerują, robią zdjęcia. Tłumy przechadzają się po parkach i alejkach. Jedzą i piją do nocy. Te kwitnące drzewka stają się wtedy dla mieszkańców Japonii najważniejsze. W serwisach informacyjnych podawane są prognozy, kiedy i gdzie rozkwitają wiśnie. Japończycy przemieszczają się wraz z frontem kwitnienia. Odbywa się wielkie wiśniowe święto.