Cmentarz na wesoło

Jest taki cmentarz w Rumunii na który zjeżdżają się ludzie z całego świata. I choć nie leży tam żadna znana osobistość a sam cmentarz leży w wiosce na odludziu to nie ma chyba osoby, która jeżdżąc po Rumunii nie odwiedziłaby Sapanty. Z okazji  Dnia Wszystkich Świętych, Zaduszek, zadumy i zniczy wybierzmy się na cmentarz, który jest wesoły!

By dojechać do Sapanty musieliśmy dostać się najpierw do Sygietu. Jeden z Rumunów zapytał nas” Po co? W Sygiet wbijam szpilkę gdy chcę zawiesić mapę”. Faktycznie, miasto położone jest przy samej granicy z Ukrainą i zapisało się na kartach historii strasznym, komunistycznym więzieniem. I pewnie gdyby nie Cimitirul Vesel nikt by się tu nie zapuszczał. Z Sygietu do Sapanty najlepiej jechać na stopa. W Rumunii jest najlepszy auto- stop na świecie!

Tym, którzy dotrą do Sapanty polecam nocleg na campingu przy pensjonacie tuż nad rzeczką Cisą ( lub w pensjonacie rzecz jasna) jakieś 2 km od cmentarza. Prowadzi to przemiła rodzina, podają pyszne jedzenie. W każdym razie tak było w 2009 roku, kiedy odwiedziłam to niezwykłe miejsce.

W 1935 Ioan Stan Patras wyrzeźbił pierwszy kolorowy nagrobek. Od tego czasu cmentarz zapełnił się niebieskimi, dębowymi tablicami a sam artysta doczekał się uczniów, którzy kontynuują jego pracę. Każdy grób bowiem to małe dzieło sztuki a kolor niebieski otrzymał nazwę Błękitu z Sapanty.

Cmentarz to niezwykły obraz mieszkańców wioski, którzy dzięki swemu poczuciu humoru i fantazji stali się nieśmiertelni. Pod każdym obrazkiem przedstawiającym człowieka, jego pasję lub śmierć znajdziemy zazwyczaj żartobliwy wierszyk o jego życiu, wadach i zaletach. „ Tu leży moja teściowa, gdyby pożyła rok dłużej leżałbym tu ja” Któżby nie chciał leżeć wśród tych kolorowych pomników z Sapanty!