"Gulasz z turula" w Budapeszcie

"Budapeszt jest miastem przeszłości, które rozkwitło sto lat temu, najwspanialsze kwiaty wypuszczając na przełomie dziewiętnastego i dwudziestego wieku. I do dziś kwiaty te –zasuszone w wazonie, z którego wyparowała woda, są główną atrakcją i ozdobą miasta. Trudno sobie wyobrazić przyszłość Budapesztu, ona mu jakby nie przysługuje. Oczywiście zbudowano wspaniałe centra handlowe, których nie było w 1896 roku, istnieją plany budowy całej dzielnicy mieszkaniowo-wypoczynkowej po budziańskiej stronie mostu Lagymanyosi, nad dunajską zatoką; urząd VIII dzielnicy na tyłach kina Corvin planuje nowe małe miasto w mieście; lecz to wszystko ginie w ciasnym natłoku przeszłości, ma się niby dziać, ale się nie dzieje, nic nie widać. To przeszłość rozrasta się coraz bardziej, przeszłość pożera wszystko co nowe.

 Centrum Budapesztu- w przeciwieństwie do Warszawy- jest tak gęsto zabudowane, że nie ma w nim miejsca na wieżowce, biurowce, mieszkaniowce. W tym mieście nie wyrosły upiorne kilkudziesięciopiętrowe szklarnie ani nieśmiertelnie prowizoryczne blaszaki. Nowość- ani w wersji high-tech, ani w postaci postkomunistycznej prowizorki- nie oszpeciła tu secesyjnych kwartałów. Warszawę przyszłości można wyobrazić sobie w dowolny sposób; Warszawa daje dowolne możliwości, myślenie o Warszawie przyszłości jest jak komputerowa gra w budowanie nowej cywilizacji, jakiejś antyutopii, kuriozalnego miasta- śmietnika. Budapesztu nie sposób wyobrazić sobie w oderwaniu od tego, jak to miasto wygląda dzisiaj. Dlatego teraźniejszość Budapesztu jest przykurzoną wersją jego przeszłości."

Fragment pochodzi z książki "Gulasz z turula" Krzysztofa Vargi. Książki-eseju wchodzącego w głąb mentalności, traum i wad Węgrów. Jest doskonałą podróżą w węgierską historię i kuchnię. Autor prowadzi nas po zaułkach wspomnień z dzieciństwa, smaków i wszechobecnej tam nostalgii.